02 Die Wohrheit
A schians Madl, des denkt schon an morgn
Woaß wos a netts Lochn olls konn
A reicher Monn, sie braucht sich nimmer sorgn
Geaht fein aus und legt sich a schian un
Sie isch noa im groaßn Haus alloane
Jede Zuiflucht auf der Welt hot ihren Preis
Sie fühlt nichts mehr, wenn sie an ihren Monn denkt
Den sie nimmer mog, mit seine Händ so kolt wia Eis
Die Wohrheit konn sie net versteckn
Ihr Lochn isch beim erstickn
Man siecht‘s in ihren Augn
Die Wohrheit konn sie net verlaugn
Sie sogt zu ihm, dass sie heint no weg muss
A Freundin bsuichn, weil der geaht’s gonz letz
Er woaß genau, wo sie ober no hin muss
Geaht lei aus, weil sie braucht wieder ihr Hetz
Die Wohrheit konn sie net versteckn
Ihr Lochn isch beim erstickn
Man siecht‘s in ihren Augn
Die Wohrheit konn sie net verlaugn
A schians Madl, arrangiert sich ihre Sochn
Richtet olls in, so guit wie’s geaht
Monchmol vergeaht ihr ober s’Lochn
Weil ihr s’Wosser bis zum Holse steaht
Die Wohrheit konn sie net versteckn
Ihr Lochn isch beim erstickn
Man siecht‘s in ihren Augn
Die Wohrheit konn sie net verlaugn
Die Wohrheit konn sie net verlaugn
Die Wohrheit konn sie net verlaugn
Text: Hermann Andrä Graber
Musik: Glenn Frey / Don Henley